domingo, 22 de abril de 2007

El premio

Estaba paseando por Madrid, con leves síntomas del síndrome Stendhal tras tanto museo, cuando he recibido una llamada. No conocía el número, así que he preguntado con quién hablaba. Una voz femenina ha querido saber si yo era yo, y tras unos segundos de duda he respondido que sí.

Enhorabuena, me ha dicho, has ganado el primer premio en el concurso de relatos cortos de TMB y el diario ADN, el premio que otorga el jurado. Mientras la voz seguía explicándome, el material de mis piernas se ha convertido en flan y he tenido que sentarme en las escaleras del Congreso de los Diputados. Nunca más, lo prometo, volveré a poner en duda la utilidad de esta institución.

Finalmente, la voz femenina me ha informado que como castigo a mi osadía, tendré que ir al stand que han montado con motivo del día de Sant Jordi, a recoger el premio y a firmar ejemplares de mi… ejem… bueno, no sé… de la hoja con mi relato. Y por si fuera poco, estaré rodeado de escritores de los de verdad, que también estarán ahí firmando sus ejemplares.

Todavía no me lo creo. Estoy esperando que en cualquier momento, alguien me llame y grite ¡pardillo, te lo has creído!

Edito. El relato en cuestión -en formato word- está aquí. Toda la información sobre horario y lugar la tenéis aquí.

15 comentarios:

marta dijo...

Enhorabuena!!!!!!

Y cuéntanos qué súbito arrebato te ha producido la noticia??

Gregorio Luri dijo...

Si ya lo decía yo... "Este Arrebatos vale mucho".
Por partes:
1. ENHORABUENA.
2. Ofrezca usted más datos: ¿dónde y cuándo va a estar usted firmando su relato?

noesmivida@hotmail.com dijo...

Felicidades!!!! .. espero que sea el primero de muchos

Un abrazo.

pitima dijo...

Me ha gustado. Ya te dije que me gusta lo que escribes, que me capta. Y me parece que no soy la única. De alguna manera nos premian a todos los que te hemos encontrado aquí y te hemos leído con creciente interés cada vez.. así que, enhorabuena a todos!!. Ya sé que no te conozco apenas, pero me alegro mucho de verdad (de la buena). Si es que aquí todo se magnifica... jajaja (dónde he oído eso antes??). Si no voy a por tu firma es porque me queda un poco lejos..

Petrusdom dijo...

Me ha gustado tu relato, kafkiano y tierno, lo justo para un lector "urbanita".
Felicidades.

Celia dijo...

Joooooo
yo me lo voy a perder!!!!
no es justo, sniff
Luri, sea usted un poco patafísico por mi.

Bueno, espero que cuando vuelva, a falta de autógrafo, caigan un par de cervezas.

Felicidades

(ahora voy a leerlo con calma)

Gregorio Luri dijo...

Celia: Me temo que yo también. Arrebatos ha desaparecido.

Anónimo dijo...

Bueno, en vista de que Arrebatos debe estar disfrutando ya de Sant Jordi y se ha olvidado de nosotros (es lo que tiene la fama :P), os informo de lo que yo sé:

"Entre aquestes, cal destacar la instal·lació d'un estand propi de TMB que estarà ubicat als jardins Reina Victòria de la Gran Via (confluència amb el passeig de Gràcia) i on s'oferiran diferents activitats. En aquest estand, on està prevista la presència d'alguns autors reconeguts que signaran els seus llibres, com Manuel Rivas (10'15 hores), Ian Gibson (12 hores), Carme Riera (18'30 hores) i Santiago Roncagliolo (19'00 hores), tindrà lloc a les 18'30 hores de la tarda el lliurament dels premisals guanyadors del concurs 'on-line' de relats curts que TMB ha organitzat sota el lema "El metro i el bus són plens d'històries". "

Celia dijo...

se habrá dado a la fuga?
se esconderá muy muy escondido??

niichaaaaaaaan?

Gregorio Luri dijo...

A mi me tiene muy preocupado. ¿Deberíamos dar cuenta de su desaparición?

Celia dijo...

Por favor, que avisen a las autoridades, tal como está el mundo no nos podemos permitir que desaparezca un poeta.

arrebatos dijo...

Gracias, gracias, gracias, gracias a todos. Y gracias a pd a 1/2 por los detalles, pues no fui muy claro me temo.
Ya véis, empiezo a saborear las mieles del éxito y os abandono. En fin, de desagradecidos está el mundo lleno.
Ayer fuimos a celebrarlo hasta las tantas (ya era hoy) y hoy me he pasado todo el día, primero disfrutando de Sant Jordi, después nervioso por la entrega del premio.
Ahora estoy tranquilo, relajado y contento.
Pondré alguna foto.

Anónimo dijo...

MARAVILLOSO!! Cuando leí que obtuviste el premio, lo primero que me vino a la mente fue algo similar de cuando un familiar se saca la lotería, y uno piensa "¡Pero que esos premios sí existen!" ;-)
Felicidades,
Ah por cierto, soy visitante nuevo... je

Peggy dijo...

enhorabuena:)

Rain (Virginia M.T.) dijo...

Arrebatos, tu relato merecía aquel premio.

Albricias y

un enorme salute para ti.

Pienso en las máquinas sentimentales :)